Een flexball traint je rugspieren. Bron: Flickr, Lichfield District Council

Een menselijk lichaam is eigenlijk niet gebouwd om te zitten in een stoel. Wel om te staan, lopen en liggen, en soms eventjes op je hurken zitten. Volgens antropologen waren wij  als jagers en verzamelaars de meeste tijd in beweging. Zitten zit dus niet in ons DNA. Toch zitten we de hele dag. Hoe komen wij,  homo sedens (zittende mens) van onze hoofd- schouder en rugpijn af?  Het nieuwste antwoord: dynamisch zitten. Achterover hangen, wippen op je stoel, voeten op tafel, ellebogen naar voren: zo lang het de tussenwervelschijven maar ontlast. Afwisseling, daar draait het om. Zo lang je flink beweeglijk kunt zijn in je stoel, zit je goed. 

Lange tijd was het alleen de machtigen der aarde gegund in een stoel te zitten, maar nu zitten we allemaal. Van de 55.000 uren die een gemiddelde werkende mens in zijn leven op zijn werk doorbrengt, beweegt hij maar 6500 uur en staat hij slechts 600 uur. De rest wordt zittend doorgebracht.

Zitten is dus niet natuurlijk, maar maakt wel een hardnekkig onderdeel uit van onze culturele code. En het heeft nog status ook. Vroeger zagen mensen vooral machtige mensen in een stoel zitten, zelf moesten ze staan. Staand verscheen je voor een zittende keizer, koning, een rechter of een directeur. Mensen die zaten, verdienden meestal beter en hadden een hogere plaats in de maatschappij. Ook nu geldt dit nog voor veel zittende beroepen vergeleken met staande of lopende arbeid.

Vastgeplakt

Tegenwoordig hebben verreweg de meeste mensen een kantoorbaan, waarin zij 85 procent van hun werktijd achter een computer zitten. Bijna iedereen klaagt soms over pijn in het hoofd, de nek, de schouders en de onderrug; het rechtstreekse gevolg van te lang telewerken, om nog maar te zwijgen van RSI. Bureauwerkers blijven vaak vastgekleefd aan hun stoel; ze rollen op wieltjes naar hun printer in plaats van die paar meter te lopen. Collega’s bel je op in plaats van naar diens werkplek te lopen. Beter zou het zijn staand te werken, bijvooreeld aan een lessenaar. Ook vergaderingen kunnen beter staand of lopend plaatsvinden: dat ontlast de rugwervels

Het stijve imago van de lessenaar maakt de terugkeer waarschijnlijk onmogelijk, maar er zijn hippe alternatieven die mensen wel bereid zijn uit te proberen. Het zijn ergonomisch goede alternatieven zoals de Swopper of de flexball. De Swopper is een verend, flexibel krukje. Zitten daarop of op een flexball versterkt de spieren in je rug. Het Fraunhofer Instituut voor Technische Bedrijfskunde onderzocht het gebruik van deze nieuwe zitjes en stelde helaas een probleem vast met de acceptatie. Ondanks dat het veel gezonder zit en ze grappige namen hebben, verdwijnt de belangstelling ervoor vaak al na korte tijd.

Swopper

Ergonoom Fabian Günzkofer van de Technische Universiteit van München lijkt hier nier mee te zitten. Volgens hem zijn zelfs flexball of swopper niet zaligmakend. Op geen enkel soort zetel, hoe ergonomisch ook, moet een mens acht uur per dag doorbrengen. Afwisseling is veel belangrijker dan de zitvorm. De beste zithouding is niet één  bepaalde houding, maar een regelmatige afwisseling van uiteenlopende manieren van zitten,’ zegt hij. Günzkofer noemt dit het ‘dynamische zitten’

Dynamisch zitten is zitten en toch in beweging blijven. Je mag dan zitten in alle soorten houdingen. Zelfs zitten met een kromme rug is prima, als je daarna je rug maar weer recht. Lekker hangen in je stoel, voeten op tafel, rug naar achter geleund: prima! Een nonchalante houding ontlast namelijk je tussenwervelschijven. Met dynamisch zitten roest niemand vast in zijn bureaustoel.

Bron: Frankfurter Allgemeine

(Dit artikel werd op 27 maart 2013 ook geplaatst op hetkanWel)

Lees ook

Zelfs lichte beweging verlengt je leven

Zes redenen om de televisie uit te zetten

Filosoof helpt achterstandskinderen met judo en tuinieren