(China)

De zwartgeblakerde theepot pruttelt op de driepoot boven het haardvuur. Wij zitten rond de vuurplaats, op de houten vloer om de in steen gelegde sintelbak. Aan het plafond een peertje. Daglicht valt binnen door de gaten in het dak die ook als schoorsteen dienen.  Na twee dagen Lugu Hu ruiken we naar rookspek. Vanochtend veegde ik de houtas van mijn hoofdkussen die de avond daarvoor van het vuur in mijn haar was gewaaid.

Hier regent hier en flink ook; op weg hierheen zagen we regelmatig pas vrijgemaakte modder- of steenbarriëres, ontstaan door lawines. Als dat zo doorgaat, komen we hier moeilijk meer weg. Desnoods blijven we een aantal dagen; na de vermoeienissen van dagenlang in hotsende bussen zitten, hebben we weinig zin ons te haasten.

Sinds we China binnen kwamen, zaten we in een onbeschrijflijke herrie die tot ’s avonds doorging. Op stille momenten hoorde ik mijn oren protesteren; dagenlang zat er een nare gons  in, met een hoge piep er bovenuit.  Dankzij de rust die de stilte hier biedt  is de piep nu weg.

Om het Lugu-gebied binnen te komen betaal je ongeveer 5 euro, op je kaartje staat dat dit geld ten goede komt aan cultuur- en natuurgebieden.  In de bus passeerden we vaak loodwolken uitstotende trucks met in de laadbak indrukwekkend dikke boomstammen, uit heuvels die nog meer afgelegen zijn dan waar we nu zitten. In de dorpen aan het meer steken vaak een of twee gebouwen prominent boven de andere huizen uit. Dat zijn karaoke-hallen, hotels en danszalen Chinese stijl, waar men de Lugu-cultuur in getemde stijl aanbiedt waardoor die aantrekkelijk wordt voor Chinese toeristen.

Zeer opvallend aan de Lugu-cultuur is het matriarchale karakter. Krijg je in Nederland soms al de indruk dat er geen sterkere band bestaat dan tussen moeder en kind, hier is daar helemaal geen twijfel aan. Wie de vader van de kinderen is, dondert niet, de moeder staat centraal. Zij bezit land en have en bij haar woont de familie. Mannen wonen soms hun hele leven bij hun zussen; ’s avonds zijn ze op vrijersvoeten.  Ze slapen bij de vrouw van hun keuze, en vertrekken weer bij het ochtendkrieken. Mannen leggen vaak contact tijdens de dansfeesten die bijna iedere avond gehouden worden. Vrouwen nemen daar het initiatief. Wil ze een man, dan zorgt ze dat die naast hem in de kring komt. Na afloop krabt ze hem in de handpalmen. Klikt het, dan volgt hij haar naar huis en gaan de deuren dicht.

Veel Chinezen hebben er de lange tocht in hun autootje graag voor over om deze zeldzame zede zo mogelijk aan den lijve te ondervinden. Zelfs op deze regendagen zien we een groep Chinese toeristen, merendeels mannen.

James is een Chinese man uit Beijing. Sinds twintig dagen geeft hij les in Chinees aan de kinderen van dit Mosuo-volk. Dankzij zijn Engels komen we van alles te weten over de mensen hier, zoals:. “De Mosuo-taal is nauw verwacht aan die van de Naxi, uit Lijiang en omgeving.” Hij vraagt of we zin hebben om met hem een Lugu-dorp te bezoeken verderop aan de oever van het Lugu meer, dat nog 100% matriarchaal is. “Hier zijn wel een paar mensen getrouwd, dat komt door de Culturele Revolutie. Wat is dit? Vroegen de Rode Gardes. Jullie moeten trouwen! Waarin ook deze revolutionairen zich oerburgerlijk toonden.

Toch lijkt er weinig mis met de eigen zeden hier. De mensen zien er vriendelijk, gezond en ontspannen uit, en behandelen hun gasten voorkomend en gastvrij. Mijn reisgenote pookt het vuur nog wat op. ‘Wat ruikt dat vuur lekker..’Men heeft ons hier na het ontbijt laten zitten, omdat het in onze slaapkamer te koud is om te zitten lezen en schrijven.

Good vibrations hier, ook al heeft men nu meer water dan men lief is. Toen we hier eergisteravond aankwamen, reed onze bus tot onze schrik het water in. Het meer is buiten zijn oevers getreden en lange golven klotsen tegen de stoepen van de huizen.

(dit is een fragment uit het ongepubliceerde verslag van mijn wereldreis uit 1998)