Zeewiersalade. Bron: stevendepolo, Flickr

Veel mensen kennen de smaak van zeewier die rond een sushi is gerold. Maar weinig westerlingen halen een hele baal in huis. Tijd voor verandering? Zeewier zit vol antioxidanten, kalk en een breed scala aan vitamines. Glibberig, bruin en fascinerend als het is, lijkt een eetlepel per week van dit geconcentreerde voedsel optimaal. Japanners zweren erbij. Vele van ‘onze’ kwalen komen daar nauwelijks voor. Volgens sommigen komt dat door…zeewier!

Eetbaar zeewier, lid van de algenfamilie, heb je in bruin, rood en groen. Het meest gegeten worden de bruine varianten als kelp en wakame, daarna rood zeewier, waar ook nori toe behoort. Nori vind je vaak rond sushi.  In veel Aziatische landen heeft het bereiden en eten van zeewier een respectabele geschiedenis. Met name Japanners hebben het tot een ware kunst verheven. Japanners onderscheiden  meer dan twintig eetbare soorten en talloze recepten. Restaurants serveren meestal kelp (kombu) in salade, gesudderd in een misosoepje of als wikkel om een sushi.

Zeewier bevat vitamine A en C en is een bron van calcium. Vanwege dit laatste worden sommige rode zeewiersoorten toegepast in therapieën tegen osteo-artritis. Maar het bekendste voordeel is het hoge gehalte aan jodium, een voedingsstof die in bijna alle andere voeding ontbreekt. Jodium is onontbeerlijk voor de schildklier. Deze klier helpt hormonen produceren en reguleren. Een slecht werkende schildklier kan leiden tot uiteenlopende klachten als vermoeidheid, spierzwakte en hoge cholesterol. In ernstige  gevallen  kan het leiden tot een kropgezwel, geheugenverlies en onregelmatige hartslag.

Licht tekort

Om een jodiumtekort bij de bevolking te voorkomen, voegen westerse fabrikanten al bijna honderd jaar jodium toe aan keukenzout. Zeker sinds in de jaren 90 de Wereldgezondheidsorganisatie een wereldwijde campagne lanceerde op dit gebied, zijn ook in veel andere landen de meeste  ziekteverschijnselen gerelateerd aan jodiumtekort verdwenen.  Dit is niet het einde van het verhaal, want tegenwoordig ontwikkelen westerse gezondheidsfanaten vaak weer een mild jodiumtekort doordat ze doorschieten in het minderen met zout. Verder bevat onze leefomgeving stoffen die jodiumopname blokkeren,  en is voedsel uit pakjes en blikjes uit de supermarkt vaak bereid met jodiumarm zout. Door dergelijke oorzaken is een lichte jodiumdeficiëntie in opmars. Zo’n licht tekort maakt zich subtiel kenbaar door onder andere vermoeidheid, depressie een snellere vatbaarheid voor ziektes en moeilijk  gewicht verliezen. Vooral zwangere vrouwen moeten hun jodiumgehalte in de gaten houden. Maar er bestaat een eenvoudige remedie: af en toe wat zeewier eten.

Met mate

Wie af en toe wat zeewier eet, legt het beste de nadruk op af en toe. Want het is al gauw te veel. Een gram bruine zeewier bevat vijf tot vijftig keer de aanbevolen dagelijke inname van kalium; de rode en groene bevatten er iets minder van, al hangt het exacte gehalte af van het water waarin het groeide. Onderzoek suggereert dat zeewier ook het peil van oestrogeen en estradiol kan reguleren. Deze hormonen zijn verantwoordelijk voor het goed ontwikkelen en functioneren van de geslachtsorganen.  Mogelijk helpt zeewier bij het voorkomen van borstkanker.  Sommigen denken dat omdat Japanners zoveel zeewier eten, borstkanker er zo weinig voorkomt. Om dezelfde reden geloven mensen dat zeewier helpt om PMS en vrouwelijke vruchtbaarheidsproblemen te voorkomen.Uit onderzoeken blijkt, dat zeewier  veel antioxidanten bevat en helpt tegen ontstekingen, wat kan bijdragen   kwalen uiteenlopend van arthritis, coeliakie, astma, depressie tot obesitas.

Actieplan

Tien gram (twee eetlepels) van dulse, een rode zeewiersoort,  bevat 34 keer zoveel kalium als een vergelijkbare hoeveelheid banaan. Die dosis is  hoog genoeg om hartritmestoornissen te veroorzaken bij mensen met nierproblemen (hoewel het bij mensen zonder medische indicatie meestal goed valt) Zoals altijd is het antwoord dus matigheid. Wie elke week een eetlepeltje bruine zeewier verorbert, bewandelt de gulden middenweg. En omdat nori wat minder jodium bevat, kun je prima elke week een paar sushirolletjes wegwerken.

Als het zeewier in vervuild water groeit, zit die vervuiling ook in het wier.  In Amerika wordt het zeewier in de handel daar vrij streng op gecontroleerd, maar die controle strekt zich niet uit tot voedingssupplementen. Als je zeewierpillen neemt, kies dan een betrouwbaar merk. Raadpleeg je arts voor je zulke pillen neemt, want metalen in sommige zeewierpillen kunnen je in het ziekenhuis doen belanden. Ze zijn vooral gevaarlijk voor vrouwen die zwanger zijn of borstvoeding geven, en hun al dan niet geboren babies.

Maar in veilige hoeveelheden van de goede zeewier heb je een smaakversterkend bestanddeel met een gezonde dosis antioxidanten en jodium. Het sleutelwoord blijft: beheersing.

Bron: HuffingtonPost