(door Frank Flippo)

Nescio beschreef de dijk in Titaantjes; tien jaar geleden was de Diemerzeedijk berucht vanwege een gemene gifbelt. Mensen meden de plek. De natuur bloeide op; roofvogels, ringslangen, zeldzame planten. Daarna werd de belt gesaneerd en geïsoleerd. Op het afval ligt nu een twee meter dikke laag van deklagen, waaronder een afsluitende laag van zandbentoniet en polymeer.  Bovenop ligt een ‘leeflaag’ waar kleine gewassen zoals krentenboompjes, struiken en bloemen groeien. Er omheen schermwanden, 26 meter diep op een ondoorlatende kleilaag, en 5 kilometer in de rondte. Binnen de isolatie is de grondwaterstand laag zodat niets weg kan sijpelen. In 1996 was een wandeling door de mist er nog kankerverwekkend. Verslag van een riskante tocht, georganiseerd door Milieudefensie.