Februari 2019- Dezelfde recensent die mijn vorige boek Esoterie in Begrijpelijke Taal recenseerde, wijdt nu een gedetailleerde bespreking op haar site Leestafel Dettie. Hieronder de weergave van haar recensie die even ongezouten is als hoe blijkbaar mijn boek op haar overkomt. Ze bespreekt eerst elk verhaal stuk voor stuk.

Van het pad
liefst ga ik weg over paden die betoveren

Duitsland
De schrijver is een bevlogen reiziger. Als het even kan dan pakt hij zijn spullen in en vertrekt, al dan niet met zijn gezin. In dit boek vertelt hij over enkele van deze reizen en hij begint met een wel heel bijzondere plek… Prora. In Prora werd vanaf 1936, in de nazitijd, een gigantisch badhotel gebouwd voor het Kraft durch Freude-project. De opdracht voor de bouw werd in 1935 gegeven door Adolf Hitler zelf. Het enorme gebouw ligt er nu verlaten bij maar er is wel een museum. Frank  vertelt over het naargeestige gebouw en heeft een indringende ontmoeting met een verbitterde man die na de oorlog in het gebouw gezeten heeft.

Thailand
De tweede reis verhaalt over Thailand en wel in Hua Hin, de hoofdstad van het district Hua Hin. De schrijver ziet daar veel westerse mannen met een jonge Thaise vrouw. – Veel westerse mannen zoeken hier hun vrouw. De seksindustrie tiert er welig maar daarnaast zijn er ook veel huis- en zakenvrouwen. De vrouwen zijn prachtig en de schrijver voelt de grote verleiding die deze vrouwen weten op te roepen als hij even afdwaalt van zijn vriendin en de Thaise meisjes hem vervolgens indringend aankijken en toespreken. Het is moeilijk weerstand te bieden en je niet mee te laten voeren door een Thaise schone, meldt de schrijver.

Van een heel andere orde is het eiland Koh Pha Ngan. Het heeft een mooie zonnige, luxe kant waar het goed toeven is, maar de andere kant van het eiland noemt de schrijver ‘de andere, donkere kant van de maan, daar lopen verlepte vrouwen die aan de alcohol of drugs zijn. De kritiek van de schrijver is niet mals.

Maar er zijn ook prachtige ontmoetingen zoals bij de bijzondere en wijze gastheer Phranoi. Die hem veel weet te vertellen over de Khmer. Zeer interessant allemaal.
Er volgen verder nog enkele bezoeken aan plekken die niet constant te bezoeken zijn. Frank had geluk…

Mexico
In Mexico krijgt de schrijver onderdak bij de familie Ramirez in Guanajuato. De heer des huizes, chemicus, is in feite al met pensioen maar kon zijn rust nog niet vinden en runt nu een gordijnenzaak! Ze beleven veel, bezoeken feesten en vieren Dodendag mee én een Kerstmis die heel anders verloopt dan bij ons. Het mummiemuseum wordt zeer beeldend beschreven…
Tibet
En dan gaat de reis naar Tibet. De schrijver vertelt over hoe de Chinezen Tibet bezet en daarna veel verwoest hebben. Echt gecharmeerd lijkt hij niet van het land. Hij voelt zich ziek. De hoogte speelt hem enorm parten maar ook de troosteloosheid van het land en de vervuilde mensen staan hem tegen. ‘Tibet voelt aan als een eeuwigdurende februari’ en ‘de Tibetanen wassen zich drie keer in hun leven. Bij de geboorte, hun huwelijk en hun dood,’ hoort de schrijver vertellen.
Mogelijk omdat hij zich ziek voelt is de beleving niet geweldig. Bij het lezen van de verhalen over Tibet sta je tenminste niet te trappelen om er naartoe te gaan. Het eten is niet lekker, alles is muf en bedompt, de toiletten zijn een ramp enz. Je wordt er niet blij van als je dit leest.
Over het Rongbuk-klooster schrijft hij dat het ‘nog vettiger en stoffiger is dan de andere kloosters’ waar ze overnachten. Als ze bij de grens van Nepal eindelijk het desolate landschap uit rijden en weer groen en stromende beekjes zien, is de vreugde groot.
Het is wel jammer dat er zo negatief over het land en de mensen gesproken wordt, iedereen weet dat Tibet ruig en koud is, dat het leven daar hard is. Het verbaast me een beetje dat de zeer bereisde schrijver daar moeite mee heeft. Hij zal toch wel wat gewend zijn tijdens zijn andere reizen?
New York
De grote metropool wordt met vreugde begroet. De schrijver en zijn gezin genieten met volle teugen van de bruisende stad. Natuurlijk bezoeken ze Ground Zero, maar mooi is het niet. Wat de schrijver wel ontroert, is het Vrijheidsbeeld, het enige beeld dat vrijheid vertegenwoordigt. En dat is er in deze stad.
Bij deze beschrijving zou je wel zo je koffers willen pakken en vertrekken naar de Big Apple.

En dan is het boek alweer uit.

Wat ik persoonlijk erg aangenaam vond is de mooie beeldende, poëtische taal die de schrijver gebruikt. Wat hij schrijft is geen verslag van een reis maar een bijna literair beschreven belevenis.
De verhalen zijn heel eerlijk en dat maakt het soms een beetje lastig. Sommige uitspraken o.a. over de Thaise vrouwen gingen mij soms net iets te ver. Maar zoals gezegd, het is wel eerlijk. Een beetje meer humor in de verhalen zou ook wel mogen. Verder miste ik foto’s en een kaartje per land – er staat wel voorin een wereldkaart waarop de bezochte landen zijn aangegeven. Voorafgaand aan elk hoofdstuk is wel een zwart-wit ‘pentekening’ te zien, maar foto’s van de bezochte plekken hadden het geheel meer verlevendigd.
Dit gezegd hebbende is het verder een prettig geschreven boek dat je de andere kant van een land laat zien. Hij is inderdaad van het geijkte pad gelopen en daardoor kunnen wij meegenieten van deze landen die door Flippo op zijn speciale, eigen, niet doorsnee, manier bekeken worden.
Ik ben zeer benieuwd naar verhalen over zijn volgende reizen!

ISBN 9789082221749 | Paperback | 156 pagina’s | Auteursimpresariaat Baumann & Co | oktober 2017

© Dettie, 1 februari 2019