Prora, KdF Seebad. Bron: m.a.r.c., Flickr

15 juli 2012, Rügen (Duitsland), onophoudelijke stortregens.

Voor het weer hadden we beter thuis kunnen blijven. En in Binz vangen we voortdurend bot als we vragen naar een plek om te overnachten. Pas na urenlang zoeken vinden we er een. Het is een souterrain onder een huis buiten het dorp. Onze gastheer zwaait ons al van verre toe vanuit zijn tuinhuisje vol lege bierflessen. ‘Ik ben weduwnaar’, zegt hij bij wijze van kennismaking. Hij vertelt waar wij kunnen slapen, en ook zijn levensverhaal, en nog meer, en nog meer. Het is een monoloog zonder einde, dus breien we dat er zelf maar aan, want we zijn moe van de lange reis en willen rusten en dat vertellen we hem ook. Met tegenzin stemt hij toe en wij sluiten de deur. We horen nu alleen nog het snorren van de petroleumkachel en het ruisen van de regen.

(Dit fragment is een voorpublicatie. Het volledige verhaal verschijnt binnenkort in een reisverhalenbundel van mijn hand. Houd dit blog in de gaten, er verschijnen regelmatig updates)