(Door Frank Flippo)

Lucinda Cyrus (30) werkt sinds 1 juli 2011 als medewerker Algemene Plaatselijke Verordeningen (APV) bij gemeente Woudrichem. Tot voor kort werkte zij met veel plezier als managementassistente bij de Utrechtse Brandweer. De liefde die op haar pad kwam, veranderde echter alles. Pas getrouwd, vertelt zij graag over deze opmerkelijke carrièremove.

Hoe begon je bij gemeente Utrecht?

“Als meisje was ik erg verlegen, ik had nauwelijks ambitie. Uiteindelijk leek secretaresse mij wel wat: niet te moeilijk algemeen werk. Met mijn Havodiploma kon ik een secretaresseopleiding in één jaar doen. Datzelfde deed ik vervolgens bij Schoevers. Gezien mijn aanleg voor talen, dacht ik daarna aan de tolk-vertaleropleiding. Ik vond dat te ver weg en koos voor werk. Eerst bij een ICT-bedrijf en later bij andere bedrijven, totdat het laatste bedrijf verhuisde naar een moeilijk bereikbare plek. Ik liet mij ontslaan. Van een kennis kreeg ik daarna ‘t Bureaublad met wel vijf secretaressevacatures. Bij de brandweer had ik een leuk gesprek. Het leek me er spannend en na een week werd ik aangenomen als secretarieel-administratief medewerker. De tijd daar was super! Je moet je werk natuurlijk goed doen, maar daarnaast kan veel. Zoals sporten voor en na het werk en pingpongen tijdens de pauzes. Zo maak je collega’s anders mee dan alleen op kantoor.” Later werd ik er managementassistente voor de afdelingshoofden van Bestuurlijke Juridische Zaken en Middelen, en van de commandant. Op die afdelingen vertrok iemand vanwege chronische ziekte en zodoende kwam een plaats vrij. Na twee jaar zei mijn leidinggevende: “Jij kunt meer.” Hij regelde voor mij de opleiding ‘adviseur lokale overheid’. En na verloop van tijd, ander werk.”

Waarom ging je weg?

“Omdat ik vorig jaar mijn huidige echtgenoot ontmoette, uit het Brabantse Hoeven. Ik woonde thuis in Utrecht, maar hij kon daar niet slapen van de herrie. Ik vond die achtergrondgeluiden geruststellend, ik ben die van jongsaf gewend. Hij kon niet begrijpen waarom een Utrechtse huurwoning het dubbele van eentje in Hoeven kost, terwijl in Utrecht veel meer herrie is. Toen zijn we maar in Hoeven gaan wonen.”

“Ik vond die stilte in Hoeven weer beangstigend. Maar het went. De afstand Hoeven-Leidsche Rijn werd wel een probleem. Ik wilde werk dichter bij huis. Paul Schoonhoven, loopbaanadviseur van ’t Bureau, hield met mij een intakegesprek en benaderde Colinda van Dijk voor een eenjarig traject externe werving. Colinda en ik zochten vacatures en bespraken carrièreplannen. Fulltimewerk vinden bleek lastig, dus zocht ik op alle secretarieel/ juridische banen. Zo vond ik de vacature in Woudrichem, achttien uur per week.”

En, bevalt het?

“Ja hoor, Woudrichem is een vriendelijke gemeente. Er is natuurlijk een schaalverschil. Bij de Utrechtse brandweer alleen al werken 300 man, bij deze hele gemeente 70!  Kleinschalig is leuk, omdat je letterlijk naast de burgemeester werkt. Als enige medewerker APV zit ik aan een bureau met collega’s die allemaal andere functies hebben. Alles dichtbij. Heerlijk!”

“Een medewerker APV behandelt aanvragen voor de Wet Algemene Plaatselijke Verordeningen en geeft de vergunningen af. Bijvoorbeeld als mensen een trekkersrace of een motorcross organiseren, vragen ze welke vereisten nodig zijn. Ik vraag advies aan bijvoorbeeld brandweer en politie. Elke aanvraag is anders. Een buurtbarbecue vereist andere informatie dan een dorpsfeest. Leerzaam werk! Op termijn zoek ik wel een meer allroundfunctie. “

Hoe kijk je terug op deze hele verandering?

“Goed. Ik woon nu mooi en rustig met een lieve man. Als ik de stad zoek, is Breda dichtbij. En in Bosbad Hoeven ontmoet ik vast nog eens mijn Utrechtse oud-collega die in Nederland vakantie viert. Zo ver is Utrecht nou ook weer niet!”

(oorspronkelijk verschenen in ’t Bureaublad in augustus 2011)