(Door Frank Flippo)
Ruw en gracieus, zo noemt de commentator Dianne Schepers’ kunstwerken in dat juweel van een filmpje dat Zilvervis kreeg toegespeeld. Het gaat over vilt, gevat in structuren van aarde, steen, plantnerven en andere uit het onuitputtelijke palet dat de aarde onophoudelijk over haar oppervlak strooit met behulp van regisseurs als water, wind en groeikracht. Hieronder een interview met viltkunstenares Dianne Schepers over het regisseren van haar eigen favoriete materiaal.
Nomadische volkeren inspireren haar. De Aboriginals met hun zangsporen, de Mongolen met hun robuuste tenten, gesierd met verfijnde patronen in heldere kleuren. In vilt. Dianne kent geen materiaal dat zo veelzijdig is en zo tactiel. ‘Feel the Light’ is een door haar geinitieerd project voor blinden en slechtzienden, die Dianne’s viltkunst mogen voelen, ruiken en strelen, in combinatie met dat andere aaibare en prachtige natuurproduct zijde. Dit filmpje gaat daarover, maar is vooral ook een feest voor de zintuigen. Kijk en geniet…
Dianne, hoe lang maken mensen al vilt, en wat is vilt eigenlijk?
“Vilt is misschien wel de oudste vorm van textiel. De oudste fragmenten textiel zijn tenminste van vilt en die zijn meer dan 8500 jaar geleden gemaakt. Mensen maakten al vilt, lang voordat ze leerden breien en weven. Vilt maak je door plukken wol met warm water te bevochtigen en dan eindeloos te wrijven. Zelf gebruik ik daarbij olijfzeep omdat dit prettiger werkt. Bij het vervilten haken de wolvezels in elkaar. Het verviltingsproces neemt zijn eigen tijd en valt niet te versnellen. Arbeidsintensief is het vooral, want als je het veelzijdig wilt verwerken, heeft het meer stevigheid nodig. Dit kun je bereiken door er andere vezels doorheen te mengen. Zelf werk ik dakpansgewijs met verschillende lagen van vaak verschillende materialen, voor het mooiste resultaat.”
Waarom heb je gekozen voor het materiaal vilt, en niet voor een ander natuurlijk, plastisch materiaal, zoals klei of papierpulp?
“Omdat ik een speciale band heb met het materiaal, met de zachtheid en de warmte die ik vanaf het eerste moment voelde. Vilt spreekt ook de tastzin aan, op een geweldige manier. Dat tactiele, en die zachtheid blijft het materiaal altijd behouden. De eindeloze mogelijkheden in variëren met kleuren, de warmte, de structuur: vilt verveelt nooit.”
Op welk moment in je leven begon je ermee, en wat erin greep je?
“Ik kwam bij toeval in aanraking met viltkunst tijdens een workshop over iets anders. Aan de wand hing een groot wolkunstwerk, het biologeerde mij. Ik had nog nooit zo iets gezien! Kort daarop begon ik zelf te experimenteren met wol en vilt, Al snel zag ik het effect in interieurs en stapte ik over op formaten voor muren en grote oppervlakten. Ik zag en voelde het sterk sfeerverhogende effect van viltkunst op zulke plekken. Kale, ongezellige ruimtes winnen geweldig aan sfeer en warmte als je die verrijkt met een groot viltkunstwerk, dat zoveel meer is dan een kleurencompositie.”
Blijf jij je leven lang viltkunst maken, of is het mogelijk dat je later iets heel anders gaat doen, bijvoorbeeld patchwork, kunstschilderen of beeldhouwen?
“Niets in dit leven staat volgens mij vast. Viltkunst zag ik terloops, tijdens een groepssessie, ergens hangen. Dat simpele feit leidde tot een totale wending in mijn bestaan. Onverwachtse dingen en onverwachtse verschijningsvormen trekken mij. Altijd sta ik open voor iets heel bijzonders, dat de balans in mijn leven weer helemaal verschuift. Tegelijkertijd heb ik het gevoel, drie levens te kort te komen, wil ik alles doen wat ik in mijn hoofd heb. Ik heb nog zoveel ideeën voor viltkunstwerken waarvan ik niet weet wanneer ik die moet uitvoeren. Maar ik laat mij altijd graag verrassen door het leven.”
Heb je een bepaalde boodschap, of mogen mensen gewoon genieten?
“Het leven is om van te genieten, maar ik heb zeker ook een boodschap met wat ik maak. Vind de impact bij jezelf, de verbinding tussen wat ik doe en wat je zelf ervaart. Misschien draait er dan iets om waardoor je denkt: ja, zo kan het ook. Daarnaast heb ik een praktische bedoeling: warmte in grote ruimtes brengen. Met mijn viltkunst kun je een grote ruimte juist omarmen. Vilt is duurzaam, het ademt en werkt echo tegen. Praktijk en theorie zijn daarmee een, want dat is misschien wel de kern van wat ik wil uitdrukken met vilt: ik wil omarmen. Dat tactiele van vilt helpt daarbij. Ik wil mensen graag confronteren met hun onderbewuste. Maken dat ze hun hoofd omdraaien, zich ermee confronteren. Dat ze zich verbazen en denken: hé, het werkt echt!”
Zilvervis 