(Door Frank Flippo)

De Hedwigepolder staat nog steeds droog, maar Saeftinghe ademt al sinds de zestiende eeuw geduldig water in, water uit, naar het ritme van het getij. Dit grootse brakwatergetijdengebied herbergt planten als de schijnspurrie, een soort zout kruidje-roer-me-niet, en omwonenden horen soms klokken luiden van verzonken dorpen. Onder begeleiding kun je erheen, wadend door hoog gras, omlaag door diepe kleigeulen met zeezand op de bodem, en dan weer omhoog door het slik, waar vee graast. Met een kijker kun je in de verte het getij zien aanstormen. Voor vloed moet je weer buiten zijn. Lees…