Zuid-Limburg heette in de achttiende eeuw nog Overmaas. Een ruig heuvelland, grotendeels onverhard, met veel banditisme, zoals je vaker ziet in betwiste grensgebieden. Overmaas was verdeeld tussen Duitse, Franse en Nederlandse invloedssferen en de grenzen liepen nog grilliger dan nu.  Kerken, pastorieën, boerderijen; op alle plaatsen waar wat te halen viel, kon men rekenen op een bezoek van ‘nachtdieven en knevelaars’. Dit artikel uit 1992, verschenen in Alledaagse Dingen, een tijdschrift van het Nederlands Centrum voor Volkscultuur, heet ’s Nachts geheime mantel, de dag zijn schone schijn